تماشای زنده لیگ برتر؛ هفته‌ای سه تا و نصفی!
تاریخ انتشار: ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۹۴۲۸۹
پنج لیگ فوتبال معتبر اروپایی به جز هواداران محلی، میلیون‌ها بیننده تلویزیونی در سراسر دنیا دارند.
به گزارش ورزش سه ، ایران هم یکی از کشورهایی است که تب تماشای فوتبال در آن داغ است و هزاران هزار نفر هر هفته، یک یا چند لیگ اروپایی را با اشتیاق دنبال می‌کنند. فرض کنیم شما هوادار لیگ بوندس‌لیگا هستید و ساعت 23 دیشب بازی بایرن مونیخ با هرتا را تماشا کرده‌اید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دیگری را در نظر بگیریم که شیفته فوتبال باشگاهی انگلیس است. او می‌تواند امروز عصر از ساعت 16 با تماشای بازی آرسنال هفته فوتبالی‌اش را آغاز کند. دو ساعت بعد تماشاگر بازی لیورپول باشد و از ساعت 21 دیدار حساس منچسترسیتی و تاتنهام را دنبال کند.
فردا هم می‌تواند با پیگیری بازی کریستال پالاس و شفیلد یونایتد آغاز شود تا ساعت 20 که تماشای بازی چلسی مقابل لستر می‌تواند یک تفریح سالم شبانگاهی باشد. و بالاخره دوشنبه شب هم با تماشای بازی منچستر یونایتد، هفته دوم لیگ برتر تمام می‌شود.
در پاراگراف بالا دیدیم یک علاقه‌مند به بوندس‌لیگا می‌تواند هر هفته 5 بازی را در ساعت‌های مختلف به صورت مستقیم تماشا کند و برنامه طوری تنظیم شده که بازی تیم‌های بزرگ تا حد امکان تداخلی با هم نداشته باشد. در لیگ بیست تیمی انگلیس، تماشاگران تلویزیونی می‌توانند 6 بازی را بدون تداخل دنبال کنند که از قضا در همه بازی‌ها، نشانی از 6 قدرت بزرگ فوتبال انگلیس هست.
آیا این برنامه‌ریزی اتفاقی است؟ مسلماً خیر. حق پخش تلویزیونی مهم‌ترین منبع درآمد فوتبال است و بدون حق پخش، خریدن فوق‌ستارگان چندین میلیون دلاری غیر‌ممکن است. به همین دلیل ساده است که برنامه هفتگی لیگ باید طوری تنظیم شود که تماشاگران بیشترین بهره ممکن را از تماشای بازی‌ها ببرند و در واقع، بیشترین حق انتخاب را داشته باشند. اینجاست که هیچ باشگاهی درخواست نمی‌دهد «چون سه روز پیش در فلان جام اروپایی بازی کردیم، بازی این هفته ما را یک روز عقب بیندازید.» لیورپول چهارشنبه شب 120 دقیقه مقابل چلسی بازی کرده، 3 هزار کیلومتر از استانبول پرواز کرده و امروز باید به دیدار ساوتهمپتون برود. هیچ «تعامل» و کدخدا‌منشی هم در کار نیست. تماشاگر تلویزیونی باید عصر امروز بازی لیورپول را از شبکه‌ای که حق پخش را به او فروخته، تماشا کند و بس!
به ایران برگردیم و به برنامه هفته اول لیگ برتر که ساعت دقیقش همین دیروز اعلام شد. در روز پنجشنبه، بیننده تلویزیونی فقط می‌تواند بازی پرسپولیس را به صورت کامل تماشا کند و بعد از پایان بازی، بخت آن را دارد که یک نیمه از بازی تراکتور مقابل نفت مسجد سلیمان یا دقایقی از بازی ذوب‌آهن و سایپا را دنبال کند.
در روز جمعه هم بعد از پایان بازی ماشین‌سازی و استقلال، فقط دو دیدار (دربی جنوب و بازی سپاهان) باقی می‌ماند که به دلیل همزمانی، فقط یکی از آنها را می‌توان به صورت مستقیم تماشا کرد.
یعنی در لیگ 16 تیمی ایران، در بهترین حالت فقط سه و نیم بازی را می‌توان به طور زنده پیگیری کرد و بقیه دیدارها، بخصوص آنهایی که با بازی‌های استقلال و پرسپولیس همزمان است، عملاً می‌سوزند.
حالا که خبری از پرداخت حق پخش تلویزیونی به فوتبال نیست و مشخص نیست چرا هیچ باشگاهی این حق مسلم را مطالبه نمی‌کند، این حداقل احترام به تماشاگران فوتبال ایران است که روز و ساعت بازی‌های لیگ طوری تنظیم شود که لااقل 5 بازی به صورت زنده و بدون تداخل پخش شود. باور کنید، کار سختی نیست. اگر بخواهید، می‌توانید!
علی مغانی
- ایران ورزشی
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: لیگ برتر انگلیس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۹۴۲۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روزگار متفاوت زنان اراکی
روزنامه شرق نوشت: دیدار تیم‌های آلومینیوم اراک و پرسپولیس عصر روز گذشته در شرایطی به میزبانی اراکی‌ها برگزار شد که خبری از حضور تماشاگران زن در این ورزشگاه نبود. اراک که از ابتدای فصل تا پیش از این دیدار یکی از شهر‌های همیشه در صحنه برای ورود زنان به ورزشگاه بود، جدیدا با محدودیت‌هایی همراه شده است. این محدودیت مربوط به نامه چند روز قبل سازمان لیگ است که به طور رسمی عنوان کرده بود تا زمان برطرف‌شدن نواقص «زیرساخت»، اجازه ورود زنان اراکی به ورزشگاه داده نمی‌شود.
از آنجا که پیش‌از‌این، «زیرساخت» کاربرد‌های متفاوتی در این بحث پیدا کرده، بدیهی است که این مورد نمی‌تواند توجیه‌کننده واردنشدن زنان به ورزشگاه در اراک باشد. به نظر می‌رسد اصل داستان مربوط به اتفاقی است که در دیدار آلومینیوم اراک با استقلال در چارچوب رقابت‌های لیگ برتر رخ داد؛ دیداری که با برتری استقلالی‌ها به پایان رسید؛ ولی در انتهایش با ورود یک جیمی‌جامپ خانم و رفتن به سمت کاپیتان استقلال همراه شد. آن صحنه، به‌ویژه در آغوش کشیدن چندثانیه‌ای سیدحسین حسینی، باعث شد تا جنجال جدیدی شکل بگیرد.
کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم سریعا دست به کار شد و کاپیتان استقلال را ۳۰۰ میلیون تومان جریمه و سپس او را از همراهی تیمش در یک دیدار هم محروم کرد. از آنجا که حساسیت‌های به‌وجودآمده در این بخش زیاد شد، سازمان لیگ هم دست به کار شده و اجازه ورود مجدد زنان اراکی به ورزشگاه برای تماشای بازی را نداده است؛ پس بعید است که زیرساختی که از ابتدای فصل تا به الان مشکلی برای حضور زنان نداشته، یکباره در عرض چند روز دچار اشکال شود و مانع از حضور زنان شود.
محرومیت زنان اراکی از تماشای بازی روز گذشته در شرایطی رقم خورده که سازمان لیگ در اقدامی بحث‌برانگیز، زنان تبریزی را هم مجددا از ورود به ورزشگاه و دوباره به بهانه مهیا‌نبودن زیرساخت محروم کرده است. این اتفاق در حالی رخ داده که کلا زنان تبریزی در این فصل فقط یک بازی توانسته‌اند برای تماشای بازی تیم‌شان به ورزشگاه بروند و از ابتدا تا به الان از این امر محروم بوده‌اند. اگرچه هنوز دلیل چندان مشخصی برای این تصمیم در تبریز عنوان نشده؛ ولی محرومیت زنان اراکی بحث‌های متعددی را در پی داشته است.
بحث اصلی در‌این‌میان این است که آیا اصولا ورود یک جیمی‌جامپ به زمین مسابقه باید با محرومیت کلی تماشاگران همراه باشد یا خیر؟ بر کسی پوشیده نیست که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه‌هایی به فدراسیون فوتبال ایران خواستار حضور زنان در ورزشگاه شدند. این دو نهاد تأکید کرده‌اند که نه برای بازی‌های تیم ملی؛ بلکه برای همه بازی‌های لیگ برتر، حضور زنان در ورزشگاه الزامی است. امری که اگرچه ابتدا به صورت گزینشی رقم خورد؛ ولی رفته‌رفته با پیشتازی چند شهر به سمت بلیت‌فروشی هم رفت و زنان علاقه‌مند به فوتبال توانستند بعد از سال‌ها، به طور رسمی به ورزشگاه بروند.
فدراسیون فوتبال ایران در این مسیر به صورت قطره‌چکانی عمل کرد و رفته‌رفته تعداد ورزشگاه‌هایی را که زنان می‌توانستند در آن برای تماشای بازی بروند، بیشتر کرد. البته شهر‌های اصلی از‌جمله تهران، اصفهان و تبریز از این مقوله جدا ماندند که بعد‌ها با پافشاری بیشتر کنفدراسیون فوتبال آسیا، ورزشگاه آزادی هم به فهرست ورزشگاه‌هایی که زنان می‌توانند برای تماشای بازی‌های لیگ برتر به آن بروند، اضافه شد. گو اینکه محل استقرار زنان در این ورزشگاه به قدری نامناسب است که شأن حضور این قشرِ علاقه‌مند هرگز رعایت نشده است. درباره دو کلان‌شهر دیگر هم که ممنوعیت‌ها به قوت خود باقی است؛ در تبریز که دوباره ورود زنان به ورزشگاه ممنوع شده و در اصفهان که کلا اجازه ورود به آنها برای تماشای بازی‌های لیگ برتر داده نشده است.
به غیر از این مورد، در چند شهر دیگر از‌جمله همین اراک، از ابتدای فصل تا‌کنون زنان علاقه‌مند به فوتبال بدون هیچ مشکلی به ورزشگاه می‌رفتند که این مورد هم به‌تازگی با محدودیت‌هایی همراه شده است. مشخص نیست ممنوعیتی که گریبان زنان علاقه‌مند به فوتبال در اراک را گرفته، چه زمانی برداشته شود؛ ولی این پرسش ذهن بسیاری را درگیر کرده که چطور، با فرض انجام یک اشتباه از سوی یک فرد، تنبیهی گروهی در نظر گرفته می‌شود که مانع از حضور دیگر زنان اراکی در ورزشگاه می‌شود؟ آیا در این زمینه نمی‌شد برخورد بهتری با زنان شود و آنها را در این برهه از علاقه‌ای که به حضور در ورزشگاه نشان داده بودند، منع نکرد؟ آن‌هم در شرایطی که برای مسائلی بحث‌برانگیزتر که در ذهن مردم تأثیر بسیار عمیق‌تری دارد، برخورد متفاوتی شده است.
ضمن اینکه این مورد با توجه به حساسیت‌هایی که پیش‌از‌این از سوی نهاد‌های بین‌المللی فوتبال نشان داده شده، اهمیت وافری دارد و می‌تواند منجر به آماتور‌شدن لیگ فوتبال ایران شود. ابتدای همین فصل بود که انتشار نامه‌ای از مسئولان سازمان لیگ نشان داد در صورت راه‌نیافتن زنان به ورزشگاه، ای‌اف‌سی این اختیار را دارد تا مسابقات لیگ ایران را بی‌اعتبار جلوه داده و حتی مشکلاتی برای تیم ملی در پی داشته باشد. آیا بهتر نیست قبل از رسیدن به آن مرحله، مسئولان تصمیم مناسبی در این موارد اتخاذ کنند؟
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»